Why Utopia?

 The difficult financial and social circumstances in the European South, and in Europe as a whole, as well as a more generalised cultural crisis have already an obvious result, the loss of morale. There’s the danger of having these bleak sentiments permanently settling within ourselves: desperation, disappointment, resignation from our own lives.

Every plan for the future seems utopian. Faith, trust, hope, enthusiasm are nowadays considered as values more important than ever – and at the same time, more utopian than ever.

However, art and its followers remain the determined utopian fighters. They insist to create, following the one-way road to Utopia. How do these people dare to continue, against the odds? Who are they? How are they? Where do they live? How do they live?  

How do they pay their rent? Are there many of them? Where do they meet? How can we meet them? What are they creating and how? Can imagination feed the world? What is utopia? Is it real and if so, where or what is it?

All these questions, combined with the poem Utopia by Polish poet and Nobel laureate Wisława Szymborska have been the source of inspiration for our project and the main reason for us inviting you to participate. We will meet in an island, which can become our Island of Utopia, just for a month. And who knows?  Maybe this meeting could be the start of something bigger. 

We are eager to work with you and to hear your ideas and thoughts about possible seminars and other events.

Sincerely,

Irini Drakou 

/ GR :

ΓΙΑΤΙ ΟΥΤΟΠΙΑ;

Οι δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που βιώνουν οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη στο σύνολό της, καθώς και μια γενικότερη κρίση πολιτισμού έχουν ως αποτέλεσμα την ηθική μας πτώση. Διατρέχουμε τον κίνδυνο συναισθήματα σαν σκοτεινά σύννεφα να γίνουν μόνιμα πάνω από τα κεφάλια μας: Η απελπισία. Η απογοήτευση. Η παραίτηση από τους εαυτούς μας, από την ίδια μας τη ζωή.

Οποιοδήποτε σχέδιο για το μέλλον αυτού του πλανήτη δείχνει ουτοπικό. Η πίστη, η εμπιστοσύνη, η ελπίδα, ο ενθουσιασμός αποτελούν για τους περισσότερους αξίες πιο αναγκαίες από ποτέ αλλά ταυτόχρονα και πιο ουτοπικές από ποτέ.

Ωστόσο η τέχνη και οι αληθινοί καλλιτέχνες παραμένουν σήμερα ατρόμητοι μαχητές της ουτοπίας.

Συνεχίζουν να μάχονται για να δημιουργούν άνευ όρων ακολουθώντας έναν «μονόδρομο» προς την Ουτοπία που κάποτε χαλάει τον ύπνο των άλλων. Με ποιόν τρόπο αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν σε πείσμα των καιρών και των περιστάσεων; Τι εισπνέουν; Πως είναι; Που κατοικούν; Πως ζουν; Τι τρώνε; Πως πληρώνουν τους λογαριασμούς τους; Είναι πολλοί; Που κυκλοφορούν; Που συναντιούνται; Τι παράγουν και πως; Μπορεί η φαντασία τους να θρέψει τον κόσμο; Τι είναι ουτοπία; Υπάρχει; Και αν ναι που βρίσκεται; Σε τι βρίσκεται;

Αυτές οι ανησυχίες και τα ερωτήματα καθώς και το ποίημα «ΟΥΤΟΠΙΑ» για το οποίο πήρε Νόμπελ η Πολωνή ποιήτρια Σιμπρόσκα υπήρξαν πηγή έμπνευσης για μας για να σας προσκαλέσουμε σε μια τέτοια συνάντηση. Σε μια συνάντηση που φιλοδοξεί να γίνει σ’ ένα νησί. Και να είναι αυτό το νησί, το νησί της Ουτοπίας. Ένα νησί-περφόρμανς. Έστω για ένα μήνα. Και ποιος ξέρει; Μπορεί η συνάντηση αυτή να έχει και συνέχεια.. Σας περιμένουμε να συμμετάσχετε με όποιο τρόπο σας εμπνέει σε αυτή τη γιορτή.

Ευελπιστούμε πως το σχέδιο μας θα σας έχει σύμμαχους και θα μας στηρίξετε με τη συνεργασία και τη βοήθειά σας.

Ειρήνη Δράκου